ملت لر؛ ملتی است که اجازه اعلام موجودیت ندارد

ملت لر؛ ملتی است که اجازه اعلام موجودیت ندارد . خشونت دولتی بیداد میکند . منطقه نظامی –امنیتی شده است . عده ای را اجیر کرده اند و مسلحانه به سرکوب مردم لر مشغول هستند .در کشورهای تحت استعمار هم با مردم اینچنین رفتاری نمیشد . یک نوع استعمار داخلی در منطقه ما حاکم است . ما هیچگونه مالکیتی بر منابع و معادن خود نداریم . تماما استخراج میشوند و از لرستان خارج میشوند . آثار باستانی مارا خارج میکنند و به نام خود به ثبت میرسانند و با آنان برای خود کسب هویت میکنند . آب ؛ این مهمترین ماده حیات بخش ؛ که از زردکوه بختیاری سرچشمه میگیرد و فوران میزند ؛به میزان ۱۳ ملیارد متر مکعب سالانه از لرستان خارج میشود و به طرف قم . کاشان .اصفهان .خمین . محلات .یزد . رفسنجان و ملکشهر و شاهینشهر و دیگر مناطق کویر مرکزی هدایت میشود. جوانانشان در این شهر ها استخر پارتی بر پا میکنند و روستاهای ما باید با تانکر آبرسانی شود .؛بیشتر این اعمال و ندانم کاریها با کمک بخشی از همتباران ما که در دستگاه حکومتی خلافت اسلامی هستند و تحت پوشش مهاب قدس و خاتم الانبیا و دیگر شرکتهای ریز و درشت سپاه پاسدارها فعالیت میکنند ؛ صورت میگیرد .

جنگل ها هم وضع بهتری ندارند . سوزاندن جنگلهای بلوط و قطع درختان بطور مرموزی صورت میگیرد . هدف متروکه ساختن مناطق لرنشین و راندن آنان به حاشیه و گتوهای شهرهای مرکزی میباشد تا بصورت کارگر ارزان قیمت به بردگی واداشته شویم .

نفت و گاز ماراهم دارند غارت میکنند .تا به حال از سال ۱۳۵۸ که شرکت ملی حفاری ؛ که دولتی میباشد ؛ تاسیس گردیده تا کنون ۲۵۰۰۰۰متر حفاری انجام داده است که همه اش در لرستان و خوزستان و بختیاری میباشد ؛ به کام شرکتها و کارتل های نفتی و پیمانکاران سپاه و به جیب آقازاده ها .

جاده های مرگ هم وضع بهتری ندارند .هرساله تعداد زیادی همتباران بیگناه ما در این راه ها قربانی میشوند .همان جاده ای که از زمان اتابکان لرستان وجود داشته هنوز استفاده میشود . راه سازی جدیدی در منطقه صورت نگرفته است . محور ایذه-شهرکرد و جاده مسجد سلیمان –شوشتر و دیگر محور ها هرساله باعث مرگ و میر فرزندان ما میشوند و خانواده های زیادی داغدار میشوند .

کارگزاران و مواجب بگیران خلافت اسلامی ؛ هیچگونه اعتراض و دیالوگی را بر نمی تابند و فقط متکی به خشونت و عملیات مسلحانه میباشند . گفتمان دولت مرکزی زبان شکنجه و شلاق است و دیالوگ منطق و استدلال را نمی پذیرد .
ما دیگر تحمل این وضعیت موجود را نداریم .
نانم به لب نیامد جانم به لب رسیده
تاکی سیه روزی تا چند بینوایی