لرستانات
اگرما برای آزادی ودمکراسی وزنده ماندن ملت خویش می رزمیم، نباید کوچکترین امکان و شانسی را به ناسیونالیستهای بر تری طلب بدهیم و احساساتی بر خورد کنیم. در واقع احساساتی برخورد کردن بهترین بهانه و اسلحه برای ناسیونالیستهای خلق حاکم است. آنها می خواهند تحریک کنند که اغتشاش بوجود آورند و احساسات مردم نا آگاه خلق حاکم را بر انگیزانند. ما باید دمکراتهای این خلق را که خود مخالف ناسیونالیسم هستند، به میدان دیالوگ دعوت کنیم. در واقع نقطه ضعف مخالفان حقوق برابر یعنی بر تری طلبان در تعریفهای آزادی و دمکراسی است. آنها حتا، برخی ازقشر روشنفکر خلق حاکم، خودرا به کوچه علی چپ می زنند و برای مردم عادی موعظه می کنند که طوطی وار این شعار را تکرار کنند و به آنها یاد داده اند که فدرالیسم یعنی تجزی طلبی. حالا اگر از صد نفر بپرسی که مفهوم علمی فدرالیسم چیست؟ احتمالا نمی دانند و بهمان شعار بسنده می کنند. اگر از آنها پرسیده شود که مفهوم این واژه هارا که اغلب به کار می گیرند برای ملتهای ایران روشن کنند، مطمئن باشید یا طفره می روند و یاچیزی غیر واقعی سر هم بندی می کنند و تحویل شنونده می دهند. اگر با کسی رو برو شدید و برای نمونه ایشان واژه فدرالیسم را برابر تجزیه طلبی دانست، حیف وقت است که با او تلف کنید. او نخست باید یاد بگیرد که در تعریف واژه ها فرقی علمی وجود دارد، بین تجزیه طلبی و فدرالیسم، در غیر آن صورت طراح مسئله سفسطه گر است و نباید با چنین آدمی بحث کرد که به دشمنی ختم شود. ما باید این نکته را بدانیم که با هیچکسی سر دشمنی نداریم و اصلا مایل به دشمن تراشی هم نیستیم. این نکته باید برای آن بر تری طلبان روشن باشد که دنیا عوض شده و دیگر ما ملتهای ایران (فارس، آذری، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن و اقوامی مانند لر و گیلک و مازندرانی و غیره) به برتری طلبان اجازه نمی دهیم حق و حقومان را زیر پا بگذارند. دنیای دیکتاتوران دارد سپری می شود و به یقین باید گفت: جمهوری اسلامی که خشن ترین شیوه دیکتاتوری را بنمایش گذاشته است، آخرین آنها است.
این بستگی دارد به نیرو و فعالیت دمکراتها و اتحاد آنها. حتا بخشی از راستها و محافظه کاران به این نتیجه رسیده اند که نمی توان به شیوه های گذشته حکم رانی کرد. پس راه برای آگاهی توده ها بازتر شده است وتعداد فراوانی ازقشر ناآگاه خلق حاکم به این نتیجه رسیده اند که باید با دیگر ملتها راه آمد و اینها کمتر تحت احساسات “میهن پرستانه” قرار می گیرند وبیشتر به دمکراسی روی می آورند، اگرچه مفهوم دمکراسی را همانطور درک می کنند که برتری طلبان تبلیغ اش کرده اند. باید برای آنها مثالهای زنده، مانند سویس و کانادا آورد و گفت ما هیچ از ملتهای سویس کانادا کم نداریم، اگر حقوق مساوی تعلیم و تربیتی داشته باشیم.
