زبان لری زبان مادری ما است

هویتی ما میباشد . ما به زبان مادری اندیشه میکنیم . زبان شکل دهنده شخصیت و هویت ما میباشد . گویش به زبان مادری از اصولی ترین و اولیه ترین حقوق انسانی میباشد . حقی است طبیعی که هر شهر وندی باید از آن بهره مند باشد . عدم استفاده از زبان مادری ؛باعث عدم توسعه و پیشرفت میگردد . تغییر زبان ؛یعنی تغییر هویت انسان . در تعریف شکنجه آمده است ؛ ” شکنجه عملی است برای تغییر هویت شخص ” .با توجه به این تعریف ؛عدم برخورداری از زبان مادری در اجتماع ؛نوعی شکنجه میباشد ؛که فرزندان لرستان هرروزه با آن روبرو میباشند . زبان کشی در حقیقت مساویست با نسل کشی ؛که به آن ژنوساید سفید میگویند . در حالیکه ۷۰% ایرانیان به زبانهای غیر فارس صحبت میکنند ؛نمیتوان تنها یک زبان را رسمی اعلام کرد .پیامدهای منفی زبان ستیزی را امروزه در لرستان وبختیاری شاهد هستیم .گسل فرهنگی حاکم در جامعه و ناهنجاریهای اجتماعی موجود ؛ همه ریشه در ممنوعیت زبانی دارند . دولت بی کفایت مرکزی ؛ در گذشته و حال ؛انحصار زبان را به عهده گرفته است و یک زبان را اجباری و رسمی و انحصاری نموده است و از آن به نام زبان مشترک نام میبرد .انحصار زبانی و و محو کردن زبان مادری ؛با فطرت و ذات و طبیعت انسان در تعارض و تناقض میباشد .دموکراسی یعنی آزادی زبانها ؛ تا پیش از تشکیل دولت متمرکز دوران پهلوی ؛ که سیاست تک زبانی کردن در دستور قرار گرفت ؛ در ایران السنه ثلاثه در طول پانصد سال گذشته وجود داشته است و مشگل تجزیه ایران هم وجود نداشته است . مشگل زمانی آغاز شد که تک زبانی و تک ملیتی حاکم گردید که تبعات آن را امروزه شاهد هستیم .دیکتاتوری زاییده تک زبانی -تک ملیتی بودن است .علت استمرار استبداد هم در یک قرن اخیر همین امر بوده است .سلطه زبانی باعث سلطه فرهنگی و درنهایت باعث سلطه سیاسی میشود و تبعیض نژادی را در جامعه تعمیم میدهد .در حقیقت ؛ زبان رسمی فارسی ؛ بی عدالتی و تبعیض و تحجر فکری را رسمی کرده است در ایران .