بعد از انقلاب دموکراتیک مشروطه؛نیروی استعماری وقت که تاب تحمل استقلال و دموکراسی را در ایران نداشت ؛کودتای سوم اسفند را به اجرا دراورد و پادگان قزاق را روانه تهران کرد و با ایجاد یک حکومت نظامی و پادگانی به شکار اندیشمندان و ازادیخواهان افتاد. و چون بیشترین نیروی مقاومت در بین سران ایلات و عشایر بود ؛خانها در ردیف اول اعدام ها و تیر باران ها قرار گرفتند که تا به امروز این قضیه مورد بر رسی قرار نگرفته است. اکنون زمان ان رسیده است تا این کشتارها برای نسلهای بعدی مورد بازنگری قرار بکیرد و پیامد ها ی ناگوار فرهنگی -اقتصادی-سیاسی ان باز نگری شود. و از نظر حقوقی و حقوق بشری مورد طرح در دادگاه قرار بگیرد.ایا در ایران خان بودن یک جرم سیاسی است؟ایا خان کشی مصداقی از نسل کشی است؟ایا تصاحب اموال بعد از کشتن و تبعید خانوادگی به بیرون از منطقه و تخریب قلعه ها و محرومیت از شغل و درآمد ؛در تعارض با حقوق شهروندی نمیباشد. امروزه معلوم شده است که خانها در روستاهای محل اقامت خود صاحب کتابخانه بوده اند و بعضی از انها به سه زبان تسلط داشته اند و نمونه ازاد اندیشی بوده اند. بیشترین دستگیری ها با تزویر و ریا و سوئ استفاده از صداقت ایلی این بزرگان صورت گرفته است.بر ما واجب است لیستی از این بزرگان تهییه کنیم و انتشار دهیم. هر ملیتی باید اقدام کند. شاید تعداد اینها به صد ها تن برسد.این روند خان کشی در یک دوره چهل ساله از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۴۶ادامه داشته است.
توضیحات؛عکس متعلق به حبیب الله خان شهبازی میباشد
فرامرز بختیار