خیرش ایرانیان در سایه تبعیض ملی .

اعتراضات و مطالبات دموکراتیک جوانان به پا خاسته سراسر ایران قابل تقدیر است و میرود تا تحولات و معادلات جدیدی را در سیاست ایران و خاورمیانه رقم زند .در این رابطه گفتار و نوشتار زیادی را همواره شاهد بوده ایم .آنچه ناگفته مانده است در این هیاهو مشکلات ملیتهای خارج از حاکمیت است که اکثریت ۷۵درصدی جمعیت را در بر میگیرد .
اگر بابصیرت به تحولات اخیر و از دیدگاه جنبش هویت طلبی و احقاق حقوق ملی به آن بنگریم متوجه حقایق ناگفته تاریخ میشویم که تا به حال بدان پرداخته نشده است و این در مورد تمام ملیتهای تحت ستم صادق است که من در مورد ملت لر بدان میپردازم و به سه نکته اشاره میکنم .

۱- کشته شدن جوانان اتنیک لر در شهرهای کرج .اصفهان .تهران و فولادشهر نشانه پراکندگی لرها در سهرهای مرکزی میباشد که به دنبال کار و برخورداری از آموزش و بهداشت و دسترسی به امور اولیه زندگی زادگاه و وطن و ولایت خودرا مجبور شده اند ترک کنند و در حاشیه شهرها به عنوان شهروندان درجه دو به کارهای غیر تولیدی و مغایر با فرهنگ و زبان خود تن دهند .آنچه را که ما تحت عنوان مهاجرتهای داخلی و تبعات منفی آن در این مدت عنوان میکردیم در عمل شاهد آن هستیم.فرزندان ما همیشه در خارج از مناطق خود مهاجر و غریبه هستند در کشور خود .در گذشته ما حکومت اتابکان لرستان را داشتیم . در آن زمان ما هم مرفه بودیم و هم ثروتمند . دارای حاکمیت سیاسی بودیم و سکه ضرب میکردیم . انسجام ما باعث قدرت و رفاه ما شده بود . دولت مرکزی منطقه حاکمیت مارا بین ۱۱ استان تجزیه کرد تا انسجام و هماهنگی مارا از بین ببرد . نتیجه این شده است که سرزمین لرستانات امروزه به یک منطقه متروکه و تحت استعمار تبدیل شده است .

۲- نام ژینا را دولت مرکزی اجازه نداده بود که برای این دختر کرد انتخاب کنند . این نمونه بارز تبعیض و ستم ملی میباشد که همه اتنیکهای غیر فارس به یک اندازه از آن بهره مند میگردند .استبداد مرکزی در طول این ۹۰ سال سیاه گذشته به مادران کرد و لر و بلوچ و عرب و ترک و ترکمن اجازه نداده است تا نامهای با معنا و زیبای خودرا بر روی فرزندان خود بگزارند و در اداره ثبت احوال آنها باید نام فارسی بر روی فرزندان غیر فارس خود بگزارند . این نقض اولیه ترین و طبیعی ترین اصل حقوق بشر میباشد که مادران ما از آن محروم هستند . وقتی که نام ژینا به زور تبدیل به مهسا گردید آن وقت در شناسنامه ثبت گردید .حتا مادران در افریقا هم حق دارند نامی را که دوست دارند برای دلبندان خود انتخاب کنند .فقط در ایران بزرگ است که در قرن ۲۱ مادران عیر فارس محروم از این حق هستند . در تمام تظاهرات فارسها و در هیاهو و حنجال و مصاحبه ها به این نکته اشاره ای هرگز نشد .
.
۳-جوانان ما در شهرها کشته میشوند و هویت واقعی انها در هیچ یک از رسانه های فارسی زبان به زبان آورده نمیشود و این اوج بی اخلاقی است که کشته شدگان را هم به نام خود مصادره به مطلوب کنند .اما هنگام دفن اجساد متوجه میشویم که مراسم تدفین در بیانهای بی آب و علف لرستان و یا کهگیلویه و یا بختیاری انجام میگیرد . اینجااست که هویت واقعی این جوانان رشید و مبارز آشکار میگردد. مراسم تدفین در گورستانی صورت میگیرد که هیچگونه ساخت و ساز و سالن و جاده و اسفالت و دیگر ملزومات را ندارد . اینجاست که نقش تحریم و تبعیض و ستم و عقب نگهداشتن مناطق ما آشکار میشود و شاهدی است و سندی است بر محکومیت استبداد مرکزی و تک ملیتی حاکم .با یک نگاه تطبیقی و مقایسه فقط گورستانهای ما با گورستانهای ملیت بهره مند متوجه عمق این فاجعه ملی خواهیم شد .اما آنچه مارا هر روز امیدوار تر میسازد رشد آگاهی ملی جوانان لر میباشد که بر مبنای ابراز هویت و نمایش نمادهای ملی خود به میدان مبارزه گام نهاده اند و تا رفع تمامی اشکال تحقیر و تبعیض و بی عدالتی از پای نحواهند نشست .