لرستانات
خودمختاری انسان ؛ یکی از شاخص های مهم رشد و تکامل فرهنگها و جوامع بشری است .میزان رشد و توسعه جوامع بامعیار غیر مذهبی بودن و امکان ابراز وجود انسانها در جامه تعیین میشود . استقلال فردی زمینه ساز رشد شخصیت فردی و اجتماعی میباشد . در جوامع استبدادی و متمرکز که دولت همه قدرت و ثروت را درانحصار خود گرفته است ؛ امکان رشد شخصیت مستقل تقلیل پیدا میکند . دولت وجود خودرا در نفی وجود دیگران میبیند و همواره با استفاده از امکااناتی که در اختیار دارد و به خاطر احساس عدم مشروعیتی که دارد ؛به نفی دیگران میپردازد تا خودرا موجه جلوه دهد . تمامی وقت و انرژی دولتهائی که بر خودکامگی فردی استوار هستند این است که از ابراز وجود انسانهای مستقل ممانعت به وجود بیاورد . دولت با استفاده از رسانه های صوتی .نوشتاری .تصویری که در انحصار دارد به نفی فرهنگها و ربانها و تاریخ جعرافی دیگر مردمان میپردارد تا از ابراز وجود انسانهای با هویت و غیر وابسته جلوگیری کند .
طبیعت انسان طوری استکه دوست دارد در جامعه ابراز وجود کندو دیده و شنیده شودو مورد تحبیب قرار بگیرد . اگر نهادهای دموکراتیک در جامعه برای ابراز وجود انسانها و مشارکت اجتماعی انها وجود نداشته باشد ؛ آنها مجبور میشوند به طرق غیر متعارف متوسل شوند و خودرا در جامعه ابراز کنند . استفاده از پوشش غیر متعارف ؛ آرایش مو و خالکوبی و خودنمایی با اتومبیل و نمایش مارکهای لباسهای غربی و نوع آرایش و رقص و موریک رپ و چرخ زنی با موتور سیکلت در ازدحام خیابانها و تقلید از غرب و الگوهای استعماری ؛ به رخ کشیدن اتومبیل و ساعت و خانه و ویلا و عینک از نمونه های غیر متعارف ابراز وجود در جوامع استبداد زده میباشند که امکان مشارکت سالم سیاسی اجتماعی وجود ندارد .در واقع این اعمال واکنشی هستند به انحصار طلبی و سرکوبگری دولت متمرکز .
جوانان هویت طلب مناطق محروم نباید اجازه دهند این ناهنجاریهای اجتماعی طبقه مرفه و حاکم به جوامع انها سرایت داده شود و حرکت خودرا در جهت اعتلا و حفظ منافع ملی خود و توسعه مناطق و حفظ ارزشهای مدرن و دموکراتیک و خودمختاری فردی و استقلال فکری سازماندهی کنند .
مقاوت در برابر یکسان سازی عقیدتی و نافرمانی در تقابل با تحمیل رسوم و نرمهای اجتماعی دولتی و تلاش برای به رسمیت شناخته شدن ؛باید بصورت معقول ؛ و منطقی ؛ با مشارکت در امور سیاسی . اجتماعی . اقتصادی در اولویت مبارزه حق طلبانه قرار بگیرد .
حق تصمیم گیری از مهمترین حقوق انسانی است که دولت مرکزی از ما دریغ کرده است .بدبینی و تنگ نظری و تمامیت خواهی دولت ها ی نالایق مرکزی ؛حق تصمیم گیری درمدیریت امور مناطق و سرزمینهای مارا ار ما گرفته است و به دیگران داده است . این امر باعث شده است تا مناطق ملی پیشرفت نکنند و فقر و بیکاری و خرابی نصیب ما گردد . سرزمینهای ما متروکه گردد و منابع ما خارج گردد و ما به عنوان نیروی کار ارزان راهی مناطق مرکزی شویم .
وضعیت موجود و مکانیزم حاکم در جامعه مانع پیشرفت ما گردیده است . باید در جهت تغییر سنتهای کهنه و تکراری و بی ریشه و نا شناخته و تحمیلی اقدام کنیم و به سوی مدرنیته و تفکر و اندیشه و خرد ورزی گام برداریم و از تکرار تحریفاتی که بر ما تحمیل شده است خود داری کنیم .دولت مرکزی همواره سعی میکند با توسل به بزرگ نمایی های کاذب و ایجاد یک دشمن فرضی و خارجی و ایجاد افتخارات دروعین مارا در خدمت خود و جهت تثبیت سردمداران رژیم ومنافع اقتصادی ملایان و آقازاده ها ؛حول محور خود جمع کند . نباید فریب این ترفندهارا بخوریم . فقرزدایی از مناطق ملی اولویت ما در مبارزه است . تامادامیکه مارا در فقر و محرومیت نگاهداشته اند بر ما حاکم خواهند بود .
بختیار
