لرستانات
تحولات سیاسی ؛ به طور کلی درخاورمیانه و بالاخص در ایران ؛ همیشه تابعی بوده است از تحولات جهانی و سیاستهای دول فاتح جنگهای جهانی اول و دوم . تا مادامیکه ما به استقلال نرسیم و سرنوشت خودرا تعیین نکنیم ؛ محور وابستگی تغییری نخواهد کرد . برای برونرفت از وابستگی پیش شرط هایی لازم است از قبیل انقلاب صنعتی ؛ رنسانس ؛اندیشه گرایی و اعتلای اخلاقیات و ارزشهای انسانی . این تحولات در یک پروسه دراز مدت فرم خواهد گرفت که فعلا در کشورهای خاورمیانه چشم انداز آن بسیار بعید به نظر میرسد . به همین دلیل اکتفا میکنیم به تغییر دیکتاتوری متمرکز و گام به گام به سوی آزادیها رفتن .
فعلا شرایط سیاسی ایران به گونه ای رقم خورده است که اپوزیسیون بدون حمایت قدرتهای بزرگ نمیتواند بر استبداد مذهبی حاکم فائق آید .دیکتاتوری مذهبی به هیچ عنوان حاضر به تن دادن به مشارکت سیاسی ملیتها و دیگر ایرانیان و تقسیم قدرت و ثروت نمیباشد .اگر امریکا واقعا قصد دارد ایرانیان را در راه کسب آزادی کمک کند ؛ باید از شکستهای گذشته درس عبرت بگیرد و در محاسبات سیاسی خود مولفه ملیتها را مد نطر داشته باشد . در هر کشوری که امریکا مولفه تنوع ملی و عنصر کثیر المله بودن را رعایت نکرده است , با شکست مواجه شده و پس از تحمل خسارات زیاد مجبور به عقب نشینی شده است .در زمان قبل از انقلاب هم که امریکا در ایران همه کاره بود ؛ تکثر ملی را نادیده گرفت و در کنار دولت متمرکز تک ملیتی حاکم ؛ به سرکوب ملیتها و فرهنگ ستیزی دولت اعتراضی نمیکرد . همین امر باعث شد تا توده های محروم ملیتها که در حاشیه شهرهای بزرگ ؛ آرام آرام جای گرفته بودند ؛ در سال ۵۷ بصورت سیلی خروشان به خیابانها بریزند و باعث شگفتی و تعجب ناظران سیاسی قرار بگیرند . تمرکز گرایان و مستبدین سابق ؛ هنوز هم بعد از ۴۰ سال نتوانسته اند این قضییه راهضم کنند ودر مصاحبه های خود هنوز هم اظهار شگفتی میکنند .
آنچه امروزه امریکا باید در معادلات سیاسی خود مد نظر داشته باشد ؛ رفع تبعیض ملی و برابری حقوق ملی و احیای سرزمینهای مناطق ملی میباشد. اگر گزینه روی میز امریکا در بر گیرنده این فاکتور تعیین کننده باشد ؛ امیدی به تغییر رژیم و استقرار دموکراسی پایدار برای ایرانیان هست .درغیر اینصورت امیدی نخواهد بود .امریکا که سمبل آزادی را در کشور خود دارد و بر پایه افکار جفرسون و مدیسون و جان لاک و دیگر متفکران سیاسی ؛ جمهوری فدرال امریکا را فرم داده است باید به احترام قانون اساسی خود ؛ به حمایت از نیروهای جمهوریخواه دموکرات و فدرالیستها و سکولارهای ایران بپردازد و چهره جدیدی از خود ارایه دهد تا جبران گذشته ها بشود .
گزینه های قبلی امریکا همواره بر محورحمایت از دیکتاتوریهای نظامی – امنیتی و کودتا و حمایت از لومپنیسم و خودکامگی فردی بوده است ؛ امید است با توجه به سیر و روند تکامل سیاسی و دموکراسی در جهان ؛ گزینه روی میز و زیر میز؛ساختار اجتماعی ایران را مد نظر داشته باشد واز شکستهای خود در افغانستان و عراق و سوریه درس عبرت گرفته باشد .اگر ساختار سیاسی ایران منطبق بر ساختار اجتماعی آن نباشد ؛ نتیجه اش دیکتاتوری جدید و سرکوب و اختناق با شمایل دیگر خواهد بود .
بختیار
