۲۵ نوامبر به عنوان روز نه گفتن به خشونت علیه زنان نامگذاری شده است. اما صرفا یک روز و یک شعار نیست بلکه متوجه ساختن انسانها است که از خشونت علیه زنان پرهیز کنند و به تساوی و برابری حقوق زن و مرد احترام بگذارند.
خشونت علیه زنان ابعاد و شکلهای مختلفی دارد و شامل خشونتهای کلامی و فیزیکی و جنسی و نیز نگاهی نابرابر به زنان در حوزه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی میباشد که بایستی خاتمه یابد و همه در پایان دادن به این خشونتها کوشا باشند.
در جوامع سنتی به خصوص ایران زنان قربانی برخی باورهای غلط کهن و مذهبی هستند که گاه توسط عرف و گاه با ابزار قانون آزادیهای فردی و اجتماعی آنان سلب شده و آنان را به شهروند درجه دوم مبدل ساخته است. این تضعیف جایگاه در اجتماع از مهمترین عوامل آسیب پذیری زنان است که آنان را در برابر خشونتهای موجود ضعیف ساخته است. زن و مرد در قانون بایستی حقوق مساوی داشته باشند و هیچ محدودیت شخصی و اجتماعی برای انان به دلیل جنسیت ایجاد نشود.
ازدواج دختران زیر سن قانونی, عدم آزادی در انتخاب پوشش , عدم دخالت دادن زنان در تصمیمات زندگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی, نداشتن حق انتخاب در مورد مسایل شخصی و زندگی خود از جمله احساسات و خواسته ها و گرایش جنسی و روابط عاطفی و سلایق و … همگی مصادیق خشونت علیه زنان هستند.
به امید ساختن جامعه ای به دور از هر گونه خشونت و تلاش برای استقرار برابری و احترام و انسانیت.
بابک بیات بابلقانی