تغییر بافت جمعیتی توسط استبداد مرکزی

اصطلاح ؛ (demography) دموگرافی ؛ به معنای ساختار جمعیتی میباشد . این واژه در قرن هفدهم مورد استفاده پژوهشگران اجتماعی و اقتصادی قرار گرفت و سابقه دیرینه دارد . نیروهای استعماری هم در دوران کلنیالیسم ؛ با استفاده از تغییرات بافت اجتماعی که بوجود میاوردند سیاستهای خودرا اعمال میکردند . جا به جایی جمعیت ممکن است به علت عوامل طبیعی حادث گردد از قبیل خشکسالی و قحطی و یا بوسیله عوامل انسانی بوجود بیاید ؛ از قبیل جنگ و بیکاری و محرومیت ؛که پیامد آن موج مهاجرتهای اجباری و پناهندگی و مهاجرتهای داخلی میگردد . دولتها ی غیردوکراتیک به عنوان یک پروژه سیاسی از این پدیده استفاده میکنند و جا به جایی های غیر ضروری را ایجاد میکنند تا به اهداف خود برسند .در آلمان دوران فاشیسم هیتلری؛ ناسیونالیستها ؛ گروه های اتنیکی مختلف را به زور به مناطق دیگر انتقال میدادند .
در ایران ؛ دولت اسلامی از این ترفند قدیمی برای برهم زدن بافت جمعیتی در مناطق ملی استفاده میکند تا هژمونی جمععیتی و ساختار اجتماعی را به نفع خود دگرگون سازد تا بتواند پتانسیل مبارزاتی ملیتها را کاهش دهد . هدف دولت برهم زدن ترکیب فرهنگی ؛ زبانی و اجتماعی مناطق غیر فارس میباشد .در حقیقت هدف دولت سرکوبگر ؛ تغییر جمعیت منطقه به نفع خود است .
استبداد مذهبی ؛ تحت نام های فریبنده اشتغال زایی و برنامه توسعه ملی و حفظ امنیت ملی ؛ این طرح های ضد ملی خودرا به اجرا در میاورد و ترکیب قوس جمعیت منطقه را تغییر میدهد برای حل کردن جمعیت ملیتها در فارسها و یا در اقلیت قرار دادن آنها در مراکز اشتغال و دستیابی به مالکیت های خصوصی آقازادگان بیرون از مرزهای خود .
ژئوپولیتیک جمعیتی برای تقلیل ساختار قدرت در مناطق ملی بکار گرفته شده است . با توجه به اینکه دولت مرکزی از طریق مرزها به شدت آسیب پذیر میباشد ؛ به عنوان یک عمل پیشگیرانه ؛ اقدام به جا به جایی میکند . ترکها را در کردستان مستقر میکند ؛ لرهارا در عربستان ؛کردهارا در آذربایجان و سیستانیهارا در بلوچستان و ترکمنستان . با اجرای این سیاست ؛ هم تنش اتنیکی ایجاد میکند و از اتحاد ملل غیر فارس جلوگیری میکند و هم به منابع و معادن و کارخانجات و مرکز تولید احاطه پیدا میکند . برای ترغیب نفرات خود به انتقال به مناطق ملی ؛ به آنان مسکن و زمین و کار میدهد و تسهیلاتی در اختیار آنان قرار میدهد تا به مالکیتهای بیشتری دست پیدا کنند و بومیان و محلی هاراسلب مالکیت کنند و در انزوا و فقر بیشتری قرار دهند .
استبداد مرکزی ترفندهای زیادی را در عمل پیاده میکند ؛ عمال و کارگزاران ارتشی و سپاهی را به پادگانها ومراکز امنیتی میفرستد . جوانان بسیجی را به عنوان دانشجو در دانشگاها و مراکز اموزشی مستقر میسازد . جوانان شهرهای مرکزی را به عنوان سرباز به مناطق ملی به پادگانها میفرستد و عده ای راهم در مراکز تولیدی و صنایع نفت و گاز جاسازی میکند و عده ای را هم به عنوان کارمندان دولت در فرمانداریها و نهادهای دولتی دیگر و مراکز اقتصادی گسیل میدارد .
همه این ترفندها بیهوده است ومهاجرین اجباری با اولین تزلزلی که در حکومت پیدا شود ؛ به سرزمینهای خود بازخواهند گشت . دولت به جای صرف اینهمه وقت و انرژی و بودجه ؛ اگر به توسعه مناطق محروم بپردازد و در توسعه مراکز درمان و بهداشت و آموزش و فرهنگ و زبان و مسکن و شهرسازی کوشا باشد نتیجه بهتری خواهد گرفت .
بختیار
۰۸.۲۰۱۷