گلوبالیزاسیون

مفاهیم و واژه ها از جانب ما باید مورد بر رسی و ارزیابی مجدد قرار بگیرند.بین معنی ظاهری انهاومفهوم نهفته در ان تفاوتهائی وجود داردکه میتواند مورد سوء استفاده سیاسی انحصار گرایان قرار بگیرد و علیه جوامع کوچک و نو پای محلی بکار برده شود.یکی از این واژگان جدید که اخیرا با ان مواجه میشویم این واژه گلوبالیزاسیون یا جهانی شدن است؛ اما چه چیزی باید جهانی شود در ان مشخص نیست.در طول تاریخ همواره بیشترین لطمات تحت فریبنده ترین نام ها به مردم وارد شده است؛حکومت ملایان هم تحت نام زیبای استقلال و ازادی یک رژیم قرون وسطایی را به ما تحمیل کرد و اکنون که تاریخ مصرف ان رو به اتمام است و به فکر استحاله ان برامده اند ؛باید هشیار باشیم تا استبداد مرکزی تحت نام زیبای دیگری استمرار پیدا نکند.ملییت های ایران خیزش های ازادیخواهانه سیاسی- نظامی متعددی در سده گذشته داشته اند؛اما استبداد داخلی و استعمار خارجی مانع رشد اقتصادی وتوسعه و عمران سرزمین های انان بوده است.
اگر مفهوم و برداشت همگانی از گلوبالیزاسیون این است که قوانین بشر و دموکراسی و پلورالیسم سیاسی و عدالت اجتماعی و رشد فرهنگها و اقتصاد های محلی در جهان عمومیت پیدا کند؛ که ما با ان موافق و همراه هستیم؛ اما اگرمفهوم نهفته جهانی شدن این است که نقض حقوق بشر ونژاد گرایی و تبعیض نادیده گرفته شود و جوامع عقب مانده جهان سوم به عنوان بازار فروش تولید انبوه محصولات صنعتی غرب مورد استفاده قرار بگیرند در انصورت ما با ان موافق و همراه نخواهیم بود زیرا این گلوبالیسم باعث افزایش فقر و نابرابری بیشتر شده و شکاف موجود بین کشور های صنعتی پیشرفته و کشور های عقب مانده عمیق تر خواهد شد ؛ همچنین باعث نابودی اقتصاد های تولیدی و خود کفای محلی و نابودی فرهنگ های قومی و افزایش روز افزون فقر و گرسنگی در جوامع غیر صنعتی و افزایش ثروت و قدرت در جوامع صنعتی خواهد گردید. جهانی شدن بدین مفهوم؛ هیچ رابطه ای با دموکراسی نخواهد داشت و باعث به انقیاد کشیدن مردم خواهد شد.
اندیشه گلوبالیسم زمانی میتواند عمومیت پیدا کند که اجتماعات بشری با حفظ تفاوت های اقلیمی و زبانی و فرهنگی با یکدیگر تعامل پیدا کنند؛ دراینصورت این نوع گلوبالیسم با قوانین جهانی حقوق بشر در تضاد قرار نخواهد گرفت. باید جهانی فکر کرد و منطقه ای عمل کرد. حق متفاوت بودن از حقوق اولیه بشر است.