حقوق کدام بشر ؟

این روزها تعداد روزهای جهانی از تعداد روزهای سال بیشتر شده است . از حقوق کودکان گرفته تا حقوق حیوانات و گیاهان . روزها میایند و میروند و نقض حقوق بشر همچنان ادامه دارد . با توجه به اینکه دهم دسامبر روز جهانی انتشار اعلامیه حقوق بشر میباشد ؛ و سازمان ملل هم نقض حقوق بشر در ایران را هشدار جدی داده است ؛بزرگ تلویزیون داران و سایتهای خبری جامعه فارس زبان ؛از هم اکنون پیشتاز حقوق بشر شده اند و متخصصین حقوق بشری خودرا به رسانه های خود دعوت میکنند تا در این باب سخن سرایی کنند . متخصصینی که همه فن حریف هستند ؛ و برنامه پر کن تلویزیونهای شخصی و تک نفره ؛ این متخصصین ؛ که اغلب عنوان پر طمطزاق؛ جناب آقای دکتر …. راهم به یدک میکشند ؛ در تمام امور صاحب نظر هستند ؛ از کشتار رواندا گرفته تا پرونده ریحانه جباری و سانتریفیوژ و ورزش معلولین و مسابقات ستارگان پارسی و بقیه امور جهانی . آنچه نمیدانند و یا میدانند و کتمان میکنند؛ عدم وجود حقوق بشر در لرستان و کهگیلویه و بویر احمد میباشد ؛که تا به حال از هیچ رسانه فارسی زبانی ؛در طول این ۶۵ سالی که از عمر اعلامیه حقوق بشر میگذرد؛عنوان نشده است . چه رسانه های داخلی که در سانسور به سر میبرند و چه در خارج ؛ که در خود سانسوری به سر میبرند . اگر مورد سوال هم قرار بگیرند ؛ خواهند گفت ؛ آقا این حقوق بشر جهانی است و شامل همه میشود . ما هم قبول داریم به جهانی بودن آن ولی باید منطقه ای عمل کرد ؛ کسانی که از منطقه بازفت و موقعیت جغرافیایی آن اطلاعی ندارند ؛ چگونه باید حقوق بشر را در آنجا تعمیم دهند ؟ . ناقضان حقوق بشر و آقازاده های کورش ؛ در اول صف حقوق بشر ایستاده اند و بقیه را به عقب هل میدهند ؛ غافل از اینکه اگر انها خودرا کاشفان و مخترعین حقوق بشر میدانند ؛ چرا سه هزار سال است ما در ایران فاقد حقوق بشر و آزادی هستیم . در رزیم گذشته ؛حتی صحبت کردن از حقوق بشر جرم محسوب میشد و سر و کار شما با ساواک بود تا دیگر همچنین غلطی نکنی و از حقوق بشر حرفی نزنی . بالا خره هم حقوق بشر کارتر ترتیب سلطنت را داد .بزرگ ترین و بی رحمانه ترین نقض حقوق بشر ؛در لرستان و بختیاری صورت گرفته است ؛ که مردمی ؛ اولیه ترین و طبیعی ترین حق ذاتی و انسانی خود که همان حق تحصیل به زبان مادری میباشد ؛را از دست داده اند و این در مورد دیگر ملتهای عیر فارس هم صادق است .بدون این حق ؛ما به دیگر حقوق سیاسی ؛مدنی ؛اجتماعی ؛ اقتصادی و فرهنگی خود نائل نخواهیم شد .برخورداری از زبان مادری حقی است فردی و گروهی و اولیه ترین و مهم ترین حق میباشد که از ما ضایع شده است .کسانی که به این تبعیض زبانی در بین ملیتها تا به حال اشاره ای نکرده اند ؛حق اظهار نظر در باره حقوق بشر در را در مصاجبه ها و مقاله نویسی ها ندارند .حقوق بشر دیگری که از ما تضییع شده است ؛ حق بر خورداری از مسکن و بهداشت رفاه و امنیت است . در حالیکه تهران دارای ۶۰ سینما بود ؛ ما در لرستان و بختیاری برق نداشتیم و با چراغ طوری و لمپا زندگی میکردیم . در حالیکه در تهران ؛ در خیابان میرداماد ؛کلینیک حیوانات ساخته بودد ؛ ما در سرزمین خود فاقد بهداری و بیمارستان و زایشگاه بودیم و همواره هستیم . زنان ما بین راه توی وانت بار ؛قبل از رسیدن به بهداری زایمان میکنند . در دستشویی و توالت .با آغاز زمستان و بارندگی برف ؛ عدم وجود جاده و خیابان کشی اسفالته ؛ فرزندان ما باید روی گل و شل و برف با پای پیاده در شیب های تند سربالا و سر پائین ؛ به مدرسه بروند ؛ چه بسا مورد هجوم گرگ قرار بگیرند و یا به علت عدم داشتن کفش و پاپوش مناسب ؛با مشگل طی طریق کنند . در سرمای زیر صفر درجه زنان و کودکان ما باید ساعتها منتظز رسیدن تانکر نفت بایستند ؛ در حالیکه درتهران شوفاژها دائما روشن است و برای فرار از گرما ؛پنجره ها را بازنگهمیدارند .سوال اساسی این است که چرا حقوق بشر بعد از ۶۵ سال هنوز به ایران نرسیده است ؟چرا علیرغم خیزشهای سیاسی و انقلابات و کودتاهای متعدد ؛ در این یکصد سال گذشته نتوانسته ایم دموکراسی و حقوق بشر را در ایران نهادینه کنیم . این سوالی است که باید ذهن هر فعال سیاسی و غیر سیاسی را باید به خود مشغول کند . با بزرگنمایی های کاذب نمیتوانیم خودرا اغفال کنیم . بشری که در اعلامیه حقوق بشر؛مد نظر ما میباشد ؛ ترک هایی هستند که در دامنه های سهند و سبلان در محرومیت به سر میبرند ؛بلوچ هایی هستند که در کپر ها زندگی میکنند ؛کردهایی هستند که کولبری میکنند و مورد شکار قرار میگیرند .عربهایی هستند که آب آشامیدنی ندارند بنوشند و لرهایی هستند که در محاصره برف و سرما فاقد اولیه ترین امکانات زندگی بشری هستند . امید است حقوق بشر گذرش به سرزمینهای محروم ما هم بیفتد ؛ اگر دیگران اجازه دهند