پانیسم

کنفوسیوس حکیم چینی گفته است که < هرگاه واژه ها مفهوم خود را از دست بدهند ؛ آزادی میمیرد > . به نظر می رسد در جامعه ایرانی ؛ واژگان معانی اجتماعی، فلسفی ، علمی و انسانی خود را از دست داده اند و همه بار سیاسی گرفته اند . یکی از علل در همریختگی های اجتماعی جامعۀ ایرانی همین امر میباشد . واژگان باید مورد تبیین و تجدید نظر قرار بگیرند و این امر مهم بیش از همه بر عهده روشنفکران مناطق ملی می باشد که فرهنگنامه ادبیات سیاسی خود را تالیف کنند و از همان واژگان ادبیات سیاسی سرکوبگران، انحصار طلبان و برابری ستیزان؛ در مورد خود استفاده نکنند . . اغلب واژهای مدرن ؛ از علوم و فلسفه سیاسی غرب وارد ایران شده است ولی در ترجمه و همخوانی آن با جوامع جهان سوم دچار دگرگونی شده، و مورد استفاده ابزاری در دست دولتهای استبدادی قرار گرفته اند . پان و پانیسم ؛ یکی از این واژه ها می باشد که امروزه در رسانه های الکترونیکی به وفور شاهد آن هستیم . هر اندیشه ای که خواهان مساوات و برابری حقوقی و عدالت اجتماعی و رفع تبعیض در ایرانِ( همیشه محروم از آزادی و برابری ) باشد و بخصوص از طرف ملیتهای غیر فارس عنوان شود؛ فورا برچسب پان به آن زده می شود وسندِ محکومیت آن از طرف ازما بهتران صادر می شود و برای اجرا، به اجرا ا حکام ارسال می گردد . یکی از وظایف سپاه ۱۸هزار نفره سایبری رزیم ؛ همین امر می باشد که هر ندای آزادیخواهی را که از طرف محرومین و به حاشیه رانده شدگان ملیتهای ترک، کرد، لر ، عرب، بلوچ و ترکمن و.. بلند می شود را با عنوان و بر چسب پان ترک، پان کرد و پان عرب و… تخطئه کند و مورد تهاجم و فحاشی قرار دهد . پانیسم تنها متعلق به ملیت یا قوم حاکم است که قانون و سرنیزه را در انحصار خود گرفته تا با سوء استفاده از تمام ابزار دولتی برای توسعه و گسترش خود و انهدام دیگر فرهنگ ها و زبانهابهره مند گردد. با توجه به تاریخ معاصر؛ در این ۹۰ سال گذشته( ه.ش: ۱۳۰۴ =۱۹۲۵ م) ؛ این فقط ملیت فارس بوده است که از امکانات گسترده دولتی برای پیشبرد زبان و تاریخ (اغلب جعلی و یکجانبه) و اقتصاد و مالکیت خود استفاده کرده است و بطور سازمان یافته و هدفمند از تمام ارگانهای دولتی، ادارات و نهادها ؛ برای پیشبرد اهداف خود، که همراه با سرکوب نظامی و فرهنگی دیگران یعنی غیر خودی ها بوده،استفاده کرده است . وزارت آموزش و پرورش را درخدمت خودو زبان و فرهنگ خود گرفته است. برای تدریس زبان خود و چاپ کتابهای مربوط به تاریخ خود، وزارت بودجه و برنامه ریزی را در خدمت توسعه استانهای مربوط به خود گرفته است. سازمان ارتش را در خدمت به حمله و یورش نظامی به ملیت های محکوم و کودتا برای برانداختن جکومت ملی مصدق گرفته است بی آنکه در دفاع از کیان کشور (جنگ جهانی دوم) نقشی داشته باشد. سازمان رادیو و تلویزیون و سینما و تاتر را در خدمت پخش موسیقی و اشعار و تاریخ و نظرات و سلیقه خودو تحقیر و تمسخر فرهنگ و زبان غنی دیگر ملیت های( ساکن ایران که اکثریت اهالی کشورند ) گرفته است. نیروی پلیس و اطلاعات و ژاندارمری و استانداریها و فرمانداریها را برای کنترل و تحریم و جریمه کردن در خدمت گرفته است. پان ژرمنیسم ویلهم دوم (۱۹۱۴-۱۹۱۸) همانند نازیسم (۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵) در زمان هیتلر،همچون یک رژیک ناسیونالیست نژادی – زبانی تمام امکانات دولتی را در دست دولت فرار داده بود تا با آزادیکشی و برابر ی ستیزی داخلی، و همچون یک رژیم ایدئولژیک و تامیت گرا،به تجاوز و اشغال کشورهای دیگر بپردازد و آغازگر دو جنگ خانمانسور جهانی با شصت و هشت ملیون کشته باشد . پان ترکیسم هم به تقلید از پان ژرمنیسم و پان اسلاویسم زمانی صورت گرفت که تمام امکانات دولتی در دست حکومت قرارداشت. با توجه به موارد فوق ؛ چون ملیتهای غیر فارس هیچگونه امکاناتی برای پیشبرد تاریخ و فرهنگ و زبان خود ندارند ؛ واژه پان درمورد آنها صدق نمی کند . تنها یک ملیت فارس در ایران از این موهبت آسمانی متکی برسرنیزه و قانون نود سال است برخوردار میباشند. پان فارسها؛ زیرکانه؛ اما به عبث میخواهند ” پانیسم ” خود را در پشت نقاب ایرانیسم، و در واقع نوعی پان ایرانیسم مخفی سازند، اما بقول معروف, تنها خود آنها و خواجه حافظ شیرازی ( که کاشفِ هر رازی است )، از آن بی خبر هستند .