لرستانات
محمد تقی خان بختیاری، از سران ایل بختیاری در دوران قاجار بود. وی در دوره مصادف با سلطنت محمدشاه قاجار و سال‌های نخست از زمامداری ناصرالدین‌شاه، در فاصله سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۵ میلادی، ایلخانی بختیاری (ریاست ایل بختیاری) را بر عهده داشت.
پس از سرنگونی محمدعلی شاه قاجار، بار دیگر مشروطیت برقرار گردید. بختیاریها در فتح تهران و احیای مشروطیت نقش زیادی ایفا کردند. لذا پس از پیروزی، در دولتهای مشروطیت نفوذ بسیاری به دست آوردند و در راس مناصب مهمی قرار گرفتند. یکی از این مناصب، حکومت اصفهان بود که از شهرهای ثروتمند ایران محسوب می گردید. از زمانی که بختیاریها در راستای حرکت برضد استبداد محمدعلی شاه، اصفهان را فتح کردند تا زمانی که رضاشاه به قدرت رسید، حکومت اصفهان در حیطه خوانین بختیاری قرار داشت. نجفقلی خان صمصام السلطنه بختیاری پس از فتح اصفهان، آن شهر را اداره کرد و پس از سرنگونی استبداد به عنوان اولین حاکم بختیاری آن شهر معرفی گردید. از آن هنگام تا حدود سال ۱۳۰۴ش./ ۱۹۲۵م. اغلب خوانین بختیاری چون خسروخان سردارظفر، غلامحسین خان سردار محتشم، سلطان محمدخان سردار اشجع، نصیرخان سردار جنگ، به حکومت اصفهان رسیدند. تنها یک بار شکرالله خان قوام الدوله (معتمد خاقان)، با رضایت و موافقت بختیاریها به حکومت اصفهان منصوب گردید و عمر حکومتش کوتاه بود و مجدداً خوانین بختیاری در اصفهان به حکومت رسیدند. پس از به قدرت رسیدن رضاخان و دستیابی او به مقام رئیس الوزرائی، در سال ۱۳۰۴ همانند دیگر شهرها، برای همیشه حکومت اصفهان از دست بختیاریها خارج گردید و حاکمان غیربختیاری بر اصفهان حکومت کردند، از آن پس، تنها منطقه چهار محال بختیاری، در ید اختیار و قدرت خوانین بختیاری باقی ماند
