لرستانات
انتگراسیون به معنی جذب و حل فرهنگها در فرهنگ مسلط میباشد .تطبیق دادن خود باغیر خود.تطبیق بازبان دیگری . این پدیده معمولا در میان مهاجرین و پناهندگان که به کشورهاو قاره های دیگر مهاجرت میکنند اتفاق میافتد؛ اما در ایران؛ این پدیده برای ملیتهای مختلف ایرانی؛ در داخل کشور؛ صورت میگیرد . جوانان ملیتها که به شهرهای مرکزی مهاجرت میکنند ؛باید هویت و فرهنگ و زبان خودرا از دست بدهند و تحت فرهنگ مسلط؛زندگی جدیدی را آغاز کنند .
عامل اصلی انتگراسیون؛ دولت مرکزی میباشد . دولت شرایط اقتصادی و اجتماعی ملیتهارا ضعیف میکند و در انزوا قرار میدهد ؛تا ما مجبور شویم سرزمینهای خودرا ترک کنیم و در حاشیه شهر ها ی دیگران ؛در خدمت انان باشیم و خدمات بدهیم . پروسه انتگراسیون یک پروژه سیاسی دراز مدتی است که۹۰ سال است در دستور کار استبداد مرکزی قرار دارد و تحت نظارت نیروهای کلنیالیستی ؛با سابقه تجربه ۵۰۰ساله از دوران برده داری ؛بر ما تحمیل شده است اما هر چه از عمر این پروژه بیشتر میگذرد واکنش ملیتها نسبت به آن شدید تر میشود و ملتها نسبت به هویت خود آگاه تر گشته اندو موجودیت خودرا بیشتر به رخ رقیب میکشند. این پروسه ممکن است برای مهاجرینی که به سرزمینهای دیگران مهاجرت کرده اند و از کشور خود دل کنده اند مفید باشد ؛ اما برای گروههایی که هنوز مهاجرت نکرده اند و در سرزمین خود زندگی میکنند پدیده نادری میباشد و باعث عقبماندگی و بی هویتی و بحرانهای روانی ناشی از ان میگردد .
استبداد مرکزی با توسل به نهادهای دولتی خود این پروسه را دنبال میکند و از ادارات و وزارتخانه های آموزش و پرورش ؛نظام وظیفه عمومی ؛ارتش ؛فرهنگ و هنر ؛چاپخانه ها . نشریات ؛میراث فرهنگی ؛ امور سینمایی و رسانه های صوتی تصویری دولتی ؛ استفاده میکند .اثرات ناشی از انتگراسیون اجباری را هر روزه در ایران شاهد هستیم که باعث ایجاد گسل اجتماعی و پسرفت اجتماع و برخورد و نزاع های روزانه و خفقان و سرکوب گردیده است .در این برهه حساس تاریخی ؛دولت ایران باید پروژه های انتگراسیون و آسیمیلاسیون و استحاله ملتهای ایران را از دستور کار خود ؛ با اجازه ارباب؛ خارج سازد و به شکست آن اعتراف کند ؛ یا هزینه سهمگین تری برای آن بپردازد .
فرامرز بختیار
